HERVÁS, BOSQUE DE ROBLEDAL, CASCADA LA CHORRERA, PISTA HEIDI 

Tipo de camiño é pista e sendeiro e a paisaxe podedes desfrutar dun bosque de castiñeiros e carballos, piñeirais e alta montaña. E un percorrido moi popular entre a BTT. Debe o seu nome ao feito de que cando trazóuse e abríuse a pista coincidíu coa primeira emisión en televisión da serie de debuxos animados “Heidi”. A pista fíxose para realizar unha importante repoboación de piñeiros, en cotas superiores ao 1000 metros de altitude e donde o castiñeiro xa non prospera adecuadamente. Discorre na súa maior parte por unha cota de 1100 metros , o que permite unha visión xeneral do Valle de Ambroz, en prácticamente todo o percorrido, así coma das cumes de este sistema montañoso. Outro atractivo o constitúen a cantidade de pequenos arroios que cruzamos, todos eles tributarios do Río Ambroz, este último tamén o debemos pasar , e se mantemos un momento o silencio, escoitaremos o ruido que fan as súas augas ao despeñarse polo salto chamado LA CHORRERA, que nese punto, queda moi cerca deste sendeiro. O itinerario convértese, a pouco que nos fixemos, nun percorrido polos pisos bioclimáticos do Valle do Ambroz, a saída e chegada a Hervás predominan os frutais, ven logo o bosque caduciforme ( entre 700 e 1000 metros) que neste caso é de castiñeiros e carballos, superados os mil metros as coníferas son as que dominan a paisaxe e por último vénse, por encima dos 1500 metros , as escobas e breixos. Non será raro que voitres leonados sobrevoen o sendeiro nun ir e vir da súa vuitrera instalada moi cercana ao kilómetro sete e que aumentou os números de exemplares da súa colonia.

CORRAL DE LOS LOBOS, POZO DE LAS NIEVES, VALLE DE SANTIHERVÁS, CASTAÑAR GALLEGO, CASTAÑAR DEL DUQUE  

• Inicio: La Garganta
• Chegada: La Gagantilla
• Distancia: 17 kms.
• Tempo estimado total: 6h 30m
• Travesía

O curral dos lobos é denominación da paraxe onde ubícase unha antiga trampa para cazar lobos, en forma de curral de pedra ao nivel do chan. O funcionamento era o eiguiente: deixábase un cebo para chamar o lobo, que saltaba dentro do curral sin darse conta de que a súa especial construcción (con pedra lisa e paredes altas) lle impedía sair de novo, co que era capturado.

O Nevero, antigo pozo da neve situado en La Garganta. Era unhas das actividades económicas máis importantes dos principios de século. Os antigos pozos de neve servían para almacenar a neve durante o inverno, para vendela despois en grandes bloques, utilizando grandes cuadrillas de arrieiros e incluso o tren como medio de transporte. Na actualidade a maioria dos pozos que existiron están en ruinas e tapados, pero un deles recuperóuse, convertíndose nun dos símbolos do pobo. Este pozo, duns 6 metros de profundidade está levantado sobre pedra , esta situado nunha posición estratéxica para manter durante máximo tempo posible o xeo, escondido entre ás sombras dun piñeiral. Si hai unha árbore que identifica ó Valle de Ambroz, sen dúbida, o castiñeiro, ao viaxeiro chámalle a atención a grande masa boscosa que exténdese pola ladeira dos Montes de Traslasierra, é a especie predominante entre os 600 e os 1000 metros de altura , ainda hai no Val máis de 1000 hectáreas plantadas con esta árbore, e unhas 600 delas forman un bosque continuo e homoxéneo.

Estas últimas hectáreas divídense en dúas partes, separadas pola Garganta de Andrés , o Castañar Gallego en Hervás e o Castañar do Duque en Aldeanueva del Camino. Interesante resulta fixarse no aproveitamento racional que do bosque viñase realizando dende xeneracións. Veremos que está parcelado en “rodales”, postes de formigón, procedendo a tala anual de algún deles, pero coidando sempre a súa posterior rexeneración para talas posteriores. E paseando por este bosque cando entenderemos a importancia que tivo ata principios do século XIX a fabricación de mobeis de castiñeiro. E antes diso de eiquí tamén saían a materia prima necesaria ara cestos, banastas e toneis que surtían o mercado nacional.

SEGURA DE TORO, LAGARES CELTAS, CASTAÑOS DEL TEMBLAR 

Unha viaxe pola cultura vetona no Valle do Ambroz. Os vetones foron un pobo prerromano que habitou esta zona e que vivía da gandeiría. Empezamos a ruta xunto ó Toro Celta que está na praza do pobo, e aprenderemos coas prantas que aparecen no noso camiño. Coñeceremos que era un Lagar e para qué servía, e veremos algúns moi antigos en pedra. O Toro celta de pedra, é un vestixio máis importante que conserva da época romana e ademáis constitúe un símbolo para o pobo, ao que debe o seu nome. Hai varias lendas en torno a él, si se coñece o seu orixe vetón, xunto a un verraco tamén tallado en pedra que se conserva no Museo Provincial de Cáceres, do que hai unha reproducción na praza. Unha destas lendas di que tras a conquista romana os consideraron como símbolos de malos augurios e fóron arroxados a la garganta. Anos despois intentaron rescatalos, pero só conseguiron salvar éste e sen cabeza. Tamén dise que ante o rumor de que o interior do toro albergara un tesouro, romperon a pedra , por iso a greta que hoxe presenta.

VISITA GUIADA BARRIO XUDEU HERVÁS 

A localidade de Hervás é popularmente coñecida por ter a calle máis estreita de España, que mide tan só 50 centímetros, pero tamén polo seu asentamento xudeu, estimado polo século XIV ainda que sin ningúha testemuñaverídica aa o XV. Hoxe en día consérvase un amasijo de callejuelas estreitas e casas con montadura de madeira de castaño e adobe que foron as vivendas de cerca de 45 familias con a sua Cass de la Cofradía e a Sinagoga. O barrio xudeu engloba dende o río Anbroz e a Fonte Chiquita ata a Plaza, que era o lugar de encontró entre as comunidades xudía e Cristián. Algunha das calles todavía conserva a sua esencia , como a de Rabilero, cuyo orixen parace a palabara “rabino”. En 1969 o barrio xudeu de Hervás foi declarado Conxunto histórico Artístico e non é de extrañar, pois o seu recordó conservase en todo o casco antiguo como unha auténtica xoia.